5 kişilik Yalnızlık 16.30 13.10.2024

Beş Kişilik Yalnızlık

Yalnızlığın içindeyim,
Sessiz, sakin…
Odam dört duvar,
Ve ben yine.
Ama aslında,
Biz beş kişiyiz burada.
Dört duvar, bir de ben,
Beş kişilik koca bir yalnızlık.

Duvardan duvara yankılanan sessizlik,
Söylenmeyen kelimeler fısıldıyor kulağıma.
Çaresizlik kokuyor her köşe,
Bir köşede ben varım,
Diğerlerinde ise,
Umudumu kaybetmiş hayallerim...

Yerin dibindeyim,
Derin, karanlık bir kuyudayım sanki.
Çıkmak için çabalasam da,
Duvarlar sessiz,
Cevapsız bakıyor yüzüme.
İçimde bir boşluk büyüyor,
Her yankı dağlıyor sessizce.

Her şey aynı,
Her şey tanıdık…
Yine yalnızım ama,
Yalnız kalmak bile kalabalık bugün.
Sanki duvarlar da dinliyor,
Gizliden gizliye acımı paylaşıyor.
Ama yetmiyor bu dostluk,
Koca bir sessizlik yığılıyor üzerime.

Dört duvar, bir ben…
İşte böyle çaresizlik,
Yapayalnız bir ruh hâli.
Ne kadar çırpınsam da,
Ne kadar bağırıp çağırsam da,
Sadece kendime çarpıyor sesim,
Sadece kendime dönüyor sözlerim.

Yerin dibindeyim dedim ya,
Kendi içimde kaybolmuş,
Kendi sessizliğime gömülmüşüm.
Ve dört duvar,
Beni izliyor…
Dört duvar ve ben,
Beş kişilik bir yalnızlık,
Bir o kadar dipsiz bir uçurum…