sevgililere içini döker ağaçlar
aşkın tek evi sonbahar
adını bir yaprağın düşüşüne verdim
şiir kımıldardı teninde
yüzünde dargın bir hüzün
gülüşümün sıcak tuğlalarını sesinle ördüm
adınla ısıttım sözcükleri
ilk harfinle başlardı sonraki mevsim
baştan değil beşten başlardı eylül
ne çok beklemişim seni
ne uzun yıllar geçmiş şakaklarımda
beyaza oturmuş zaman
her rüzgâr esintisinde yüzüme çarpardı sesin
adını vermiştim bir yaprağın düşüşüne
kalbimde parmak izlerin
suç ortağım gözlerin
bir de doğum sancısı zeynep’in
adım adım
adını sayıklamıştı
mevsim tam beş gün çalmıştı senden
beş zaman sonrasıydı
yapraklar sararmaya yüz tutmuş
adını bir yaprağın düşüşüne vereli...
--yüzüne düşen ışığı küstürmedin hiç
Kayıt Tarihi : 27.3.2021 23:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!