gökyüzü bir tüfek sesiyle yırtıldı,
dağlarda yankılandı
bir 'insan' bozdu
sessizliği
ve av köpeğinin
kulakları tırmalayan
ardı arkası gelmeyen
boğuk-boğuk çemkirmesi
panikle kaçıştı bu dağların
karagöz keklikleri
su kıpırdadı hafiften,
güneş yükseldi birden,
bir kanat çırpış,
bozdu tüm ahengi,
tadım kaçtı!
sessizlik,
karagöz keklik,
tüm manzara gibi.
bir insan eli değdi de;
sanki manzara yırtılıverdi
bir huzursuzluk ki; ta içerimden,
küçüldükçe küçüldüm.
ürktüm;
Kocadağ'ın
küçük Karagöl'deki siluetinden...
dönebildim gerisin-geri
Kayıt Tarihi : 29.1.2007 11:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aslinda her sey 'insan' olmakta yatar.
aslinda o kekliklerin otusunu bir duysaniz,her kayabasindan yada her cali dibinden birbirlerine seslenislerini... mest eder insani.nasil kiyilir ki boyle guzel seslere? iste insanoglu ne diyelim.
baydın beni uzundur deyi korkuttun baştan.Kısaları da varmış.Has güzel.Has puan+10
Şiirlerinizde doğa ve insan üzerinde durmuşsunuz genel olarak.Yaşanılmış hatıraları şiirsel bir tarzda anlatmaya çalışmışsınız.Şive ve tasvirler.Çok uzun şiirleriniz var.Okurken dikkati dağıtacak kadar.Ama duyarlılığınız için sizi kutlamak lazım.Kaleminiz daim olsun,saygılar.
TÜM YORUMLAR (4)