5,5 Şair Şiiri - Zülfikar İz

Yürüyorum kaldırımlarda ben ve Necip Fazıl,
Aşıkların çilesi, sen de kaderime yazıl.
Sakarya gibi Anadolu'nun saf çocuğuyum,
Bak çilekeş aşıkların garip bir yolcusuyum...

Orhan Veli gibi, hep İstanbul'u dinliyorum,
Bu güzel havalarda, ben sevdanla inliyorum.
Ağlasam, sesimi duyar mısın mısralarımda?
Nerede? Bak hep sen varsın yürek yaralarımda...

Metriste, Sabahattin Ali, Şakran da ise ben,
Ayın şavkı vurmuş zindana, hayallerimde sen.
O kaldırsa da, sen onu yüreğimden kaldırma.
Sevmese de hiç seni, aldırma gönül aldırma...

Sevdiğin kadın seni sevmez, diyor Nazım,
Ne diyorsun, öyle mi yoksa benim alın yazım?
Senin sevdanla ezildim ben bu hayat çarkında,
Yalnız bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda...

Bir sen misin prangalar eskiten Ahmet Arif?
Delikanlı bir bahar, beni anlatan tek tarif,
Baharı bitiren kışlar döktü, yapraklarımı,
Onun sevdası doldurdu, kabir topraklarımı...

Nedir bu ızdırap, ne bu gözyaşı Zülfikar'ım?
Ben böyle sevdanın ta kalbine hançer sokarım.
Nice şairler bulamamış bu derde bir derman,
Aldırma kalbim, yok bu düzeni bozacak ferman...