5.45 Beş Kırk Beş Şiiri - Mustafa Köklü

Sakarya’dan döndüğüm akşam
Beni duyamaz, göremezdin
İçim kabarmış,
Bir başka dönüş yolculuğu tasarlıyordum
İstemeye istemeye yanaklarımda ateş;
Kendimi bir terasta,
Tevazusuz insanların oturdukları açığa oturttum
Susa susa yalvarıyor,
Işıkları yanan pencerelere bakıyordum
İyice oturdum…
Türk kahvesi beş Lira, yanında mum alevi beleş
Şarkılar çalıyor, öncesinde de çalıyordu;
Üzerine,
Kar gibi kalkılmayacak ihtişamlar çalıyordu
Bugün pazartesi
Cumartesi ya da pazar döneceğini söyledin
Nereye ve nasıl derken dudaklarını düşledim
Sarmaş dolaş yürüyemezdik caddelerde,
Caddeler bunu biliyordu
Gündüzleşirdi akşamlar yürüşürken caddelerde,
Ben günler anımsıyorum
Günler…
Saat altı

Şimdi mum bana yöneldi,
Karşımda oturan çift kalktı
Solumda yalnız başına biri tavla oynuyor
Birini tavlayacak gücü yok her halde…
Yere bir zar düşüyor,
Saat altı buçuk

Canı sıkışık,
Ara ara bir yel ile rüzgâra karışır gibiyim
İçimdeki sesi kaybettim;
Gözlerimin parlaklığını, ellerimin sıcaklığını;
Şimdi kaç mevsimler geçecek?
Arada dört beş gün kalmış
Zar kaç gelmeli?
Burada yanıma sinebilmen için
Mumu gözümden silebilmek için
Şarkılar seni söyler, ben ona ağlarım
Ağlarım delinir gökyüzü,
Ağlarım
Saat yedi

İyice iyileşti akşam…
Pekin’den bir haber aldım
Başlamış yine işçi alımı
Acaba diyorum bir işçi olmalı mı?
Pekin ve çini yapımı…
İlaç içtim fena hastayım, derler ki: ‘-Şifayı kaptın! ’
Her hangi bir, her hangi ile çelişkili bakışlarım,
Sanırım şifayı kaptım
Batıda bu gece kar var ve sen batıda
Bir başka akşam ile oynaşırken…
Benim sensizliğime ağlayacaksın
Ellerin buz tutacak,
Kendine ısınmak için şiirlerimi dinletecek;
Bir sınav arifesinde halimi unutacaksın
Masamdaki mumu, şimdi söndürdüm
Pencerelerin camlarında insanlar gündüzü arıyorlar
Hem ışıksızım, yorgunum
Onlara mumu sunuyorum
Görülecek en güzel günlerden
Seni bekliyorum
Bir kahve daha söylemiştim?
Saat kaçsa kaç…

Sevda Dulu adlı kitabımdan alıntıdır