49.Ağır Aksak İşleyen Süreçlere Dair-1

Bir zamanlar…
Yani zaman bizi bu kadar çok korkutmuyorken,
Kimse kimseye
Durup bir masal anlatacak zamanı çok görmüyorken…
Kimse kimseye
Hiç kimse gözüyle bakmıyorken…
Ben seni tanıdığımı sanarken...
İnanmayacaksın ama
- hoş bence bana hiç inanmadın ya -
Zaman bu kadar ağır işlemiyordu…
Bir anda ne olduysa, an geçmek bilmez oldu…
Yanlış anlama, biz zamana yenildik…
Geçmeyen zaman değildi…
Geçmeyen şeyler, anlık meselelerdi…
Bizim meselelerimiz… durup dinlemezsin…
Hayır, hayır yorma kendini…
Kimse kimseyi durup dinlemez…

Mezardakilerin çığlıklarıdır, şimdi beni çağıran,
İki katlı binaların altındaki bakkal hüznüyle beklerken…
Ne beklediğimi bile bilmiyorum ya,
İki ekmek ve bir gazete koymak için…
Hayır, eklerini unutmam…
Sipariş de alırız pek tabi, niye almayalım…
Çocuğun bisikleti var…
Biliyorsun,
Böyle şeyler sadece çocukluğumuzda olur…
Çocukluğumuzdan olsa gerek böyle hikayelerin hüznü
Sadece bakkal amcaları ve işci babaları vurur…
Durup çocukluğuma, hayatımın öğleden öncesinde
Bir masal anlatmaya kalkmasaydın,
Unuturdum elbet, niye unutmayayım…
Hem masal da yarım kaldı,
İnsan büyüdükçe böyle şeyler olur…

Büyüdükçe çok şey oluyor insana…
İnsan bir şey olsun istemiyor ya
Hiçbir şey olmasa, bir yalnızlık çöküyor üzerine
Ne çok konuşuldu bu yalnızlık hakkında da…
Ne kadar konuşulsa da kimseye değil,
Yalnızlık yalnızlara kalıyor…
Yani demek istiyorum ki,
Kimse kimseye masal anlatmıyorken
Yalnızlık biraz bana, biraz sana kalıyor…