46 Dereceyim Şiiri - Erkan Yanbul

Kanatsız bir şiir yazayım dedim bugün..
Aslında demedim, aklıma SEN geldin..
Hep aklımdaydın, neydi öyleyse gelen?
Sevginin çünküsü olamayacağı gibi,
Olamaz öyleyse ilham nedeni şiirlerin..

Dökebilir miyim bilmem şu satırlara,
'Varlığını da yokluğunu da aynı anda hissetmeyi'..
'İmkansızlıklara rağmen yine seni beklemeyi'..
Sevgin var yüreğimde, ama cismin heyula gibi..
Söyle bana ey yâr, orada mısın, yoksa cennete mi?
Yoksa hem oradasın, hem cennette mi?
Ama cisminin olup, sevginin olmamasından daha iyi değil mi?

Kavuşmanın imkansızlığı vuruyor nabızlarımın çeperlerini..
Kasvetin böylesini yudumlamadı zerrelerim!
Hep imkansıza mı vabeste olacak deli gönlüm?
Sen hayat mı diyorsun yaşaMAdığın hayata?
Kendinden başka herkesi yaşattığın bu hayata?
Ne olurdu biraz daha mümkün olsaydın kendine? !

Ayna yok mu senin dünyanda? Var da bakmaz mısın?
Yoksa kör mü oldu gözlerin? Bakamaz mısın?
Hayır hayır! Kaşlarının altındaki değil kastettiğim o gözler,
Cesarettir o gözler, kalbin de ayna, korkudur seni kör eden.
Öyle harcı olamaz benle yaşamak herkesin!
Harcım olamaz senden başkası ile yaşamak benim!

Biliyorsun nedenini ve kaynağını sevgimin be güzelim!
Ebedileşme tutkusunun pençesindeyim!
Haram meyva değilsin ki, ancak Havva'sın!
Cennet vaad etmiyorum, dedim ya Cennet'tesin!

Kaybolmuyor aksülâmel izdüşümün aynamdan,
Kaybolmuyor dünya ahiret saadeti hayalinin...
Söylesene seni bana sevdiren neydi bu kadar muhalken?
Yanan bir yürekte açan gül KÜL'dür ancak zaten!
46 DERECEYİM! ! KAYNAMA NOKTASINDAYIM! !