Gölgeler solunca Şiiri - Necdet Arslan

Daha düne değin
Dolaşıp duruyorduk gecelerin kıyısında
Benim oluyordu yaşadığın yer bu yüzden
Sana gidip dönerdim hep
Umurumda olmazdı derinliği bu kuyunun
Son nefesimi harcardım.

Daha düne değin
Su sesi eksik olmazdı uykularımızda
Üveyikler uçmasa olmazdı başımızın üstünden

Şimdi yine…

Daha düne değin
Pervaneydim dönerdim ışığında
Bilirdim sevdanın çileli yanını.

Aitlik demek sen demekti
Yaren demek sen
İçimde akıp duran nehirdin

Derken kıyıdan ayrılması teknenin
Baltayı bile bile taşa vurmalarımız
Ve sonra hiçbir şeyin üstümüzü örtemediği
O masum hallerimiz
Közleri soğutan dalgalar
Bir ateş topundan farksız ellerimiz

Kadim bir düşü saklar gibi
Albümlerimize sığınan bizim olmayan gün batımları

Son’dur

Renkler ,sesler tükendi artık yıkılır günler
Kahkahalarda yapmacıklık gökte duman…
Yürekte…o ki yazlar baharlar tükendi

Dün yok yarın yok…
Daha düne değin, diyerek başlamak bir şiire
Yok , yok işte….

01.08.2018-45