43-) Kabusum Şiiri - Emirhan Tankoş

Mazlum bir çocuk,
Elinde pamuk şeker, koşuyor bana doğru,
Gülüyor gök mavisi kadar huzur veren bir tatlılıkla.
Gözleri ışıldıyor masumiyet.
Kötülük uğramayan, zararsız bir çocuk.
Bakıyor bana ve başlıyor konuşmaya,
Elimi tutmuş çekiştiriyor beni.
Gel diye bağırıyor ve elimden tutup götürüyor beni.
Gösteriyor bana doğa harikalarını,
Gösteriyor çiçekleri, çimenleri.

Hava kararıyor birden,
Zararsız çocuk kayboluyor ortadan.
Şaşkınlık içeresinde arıyorum çocuğu etrafta,
Bulamıyorum arayışlarım sonunda.

Dönüyorum beni götürdüğü yere,
Ortalık alevlerin işgali altında.
Dünya koca bir çöl gezegeni olmuş.
Hayvanların cesetleri sarmış ortalığı.

İnsanlar umursamıyor, devam ediyorlar hayatlarına,
Gelecek nesillere çorak bir kent kalmış,
Etrafı simsiyah bulutlar sarmış,
Kimse takmıyor olanları.
2019