42 Şiiri - Hayrunnisa Buzlu

Küçük bir ışıltı var karanlıkta
Sana ve bana dair
Ay bu gece dolunay olmuş
Denize düşürmüş gölgesini,
Yakamoz olmuş
Sevdamızın hatırına

Rüzgar huzur veriyor her esişinde
Tenimi okşuyor
Ciğerlerime doluyor
Bana seni getirmiş bu gece
Gülistan gibi kokuyor acun her adımda
Ve ben bu gece unutmak istiyorum
Tüm gönül yorgunluğumu ve inkisarıhayali bir kenara bırakıyorum

Yalnızca sen, ben ve gece
Sadece biz varız acunda bu gece
Acını, gözyaşlarımı kovuyorum
Hüznü, matemi ve hıçkırığı geldiği yere gönderiyorum
Bin yıllık yerden çağırıyorum neşeyi
Hep beklediği yerden çıkıyor umut
Ve sevdamı da alıyorum geçiyorum bir köşeye
Ama hasretin geliyor yanı başıma
Git desem de gitmiyor
Hayalin sağımda hasretin solumda
Gece tüm karanlığıyla kuşatıyor bizi
Seni göremiyorum
Ama hasretin boğazımda düğüm olmuş hissediyorum
Kokun dimağımda sevdiğim
Gerçekten aldığım her nefes sen oldun şimdi
Kör karanlıkta arayıp buldum hayalini
Hep olduğun yerdeymişsin
Ebedi ikametgahında
Kalbimde

Ve ben seninle sabah ediyorum geceyi
Sabahları gece ettiğim gibi
Gün doğuyor denizin üstünden
Acım yeniden peyda oluyor yüreğimde
Sen benden gideli 42 gün oldu
42 kere doğdu bu güneş 42 kere battı
Herkes devam etti hayatına sensiz
Ama ben yapamıyorum
Çünkü sensiz bu acun öksüz şimdi
Çünkü kuşlar, ağaçlar, çiçekler öksüz
Çünkü yeryüzü, gökyüzü öksüz
Ve ben kimsesizim sevdiğim
Yokluğunda kimsesiz
Bir kimse