41-Aşk bize geldi yine Şiiri - İsmail Emre

Aşk bize geldi yine,
Yönünü döndü yine;
Cebrail 'Burak' verdi;
Âşık olanlar bine.

Sen seni gör Burakta,
Dost değildir ırakta;
Dost bize bizden yakın,
Seyret, nefsini yak da...

Hak bu ata bindire,
Kapısına indire;
Bizim ateşimizi,
Görüne de söndüre.

Kulak verdik biz pîre,
Dedi: azmini dire...
Eğer cevher ararsan
Gözlerini dik yere.

Topraktadır hazine,
Burd yok oldum yine...
Defineyi arayan,
Girsin yerin dibine...

Arar, bulurlar nerde?
Tutulmuşlar bir derde;
Hakka âşıkın gözü,
Daim olur cevherde.

Bizde olan bu derde,
Nefis çekiyor perde;
Nefsinde bulamıyan,
O Dostu bulur nerde? ..

Yanmayınca görünmez,
Yananlardan bürünmez;
Refref'i anlıyanlar
Gelen 'burak'a binmez.

Âşık, bir ilme ere,
Bu ten göziyle göre;
Dost yüzünü görmeğe,
Gözünü Dosta yere.

Yalvarmalı bir pîre,
Sonra yüzünü göre;
Bu yolda zahmet çeken
Mutlak rahmete ere.

Biz şah olduk şehire,
Gezeriz göre göre...
Nefisle cihad etti,
(Emre) bakmaz askere. (1)

-----------------
(1) 'Nefis savaşını kazanan Emre, maddî savaşa ehemmiyet bile vermez' denmek isteniyor. Bakmamak = ehemmiyet vermemek.