“40 Gün 1 Gündür”… Şiiri - Hüzün Yücel

Seni asla affetmeyeceğim
Yaşadığım sürece,
Nefes aldığım müddetçe,
Seni, seni asla affetmeyeceğim…

Hiç mi insafın yoktu?
Hiç mi kalbin yoktu?
Hiç mi, hiç mi?
Onurdan, gururdan
Zerre nasibin neden yoktu?
Bu kadar mı, bu kadar mı?
Acımasız olunurdu?

Günü birlik bir yaşam,
Nerde akşam, orda sabah
“Hani kandil nerde sönerse” misali
İşte orada biter yaşam…

Konuştuğu zaman
Mangalda kül bırakmayan söylemler,
Bu kadar mı yalan olurdu?
Ya o nefesindeki yüce dağların metsem esintisi kokusu,
Ya gözlerindeki o mertlik,
O adam gibi adamlık
Bu kadar mı kalleş olurdu?
Bu kadar mı kurtlar sofrası olurdu?

Hani, “40 gün 1 gündür” derler ya…
İşte O, 40 gün sana, 1 gün de bana olsun
O gün, işte o gün
O bir gün karşına çıkıp,
Gözlerinin içine bakacağım
Ve yüzüne haykıracağım
Yaşayan bir ölü olduğunu
Yaşayan ama insan olmayan mayanı
Yüzüne haykıracağım

Ve seni asla affetmeyeceğim
Yaşadığım sürece,
Nefes aldığım müddetçe,
Seni, seni asla affetmeyeceğim…

09 / Aralık / 2007
Firüzağa - Taksim