4 Şubat (Babacığım)

Günlerden herhangi birgün değildi
O gün;
O gün benim yalnız kaldığım gündü
Bir daha bulamayacağım
Sonsuza gönderdiğim
Ve hiç görmediğim
Şu an için ise sadece resimlerde
Yüzünü bile hatırlayamadığım
Herşeyim diyebileceğim
Doyasıya boynuna sarılamadığım
Dünyalar güzeli
Temiz kalpli iyilik meleğimiz
Yok olmuştu...
Hani melekler ölmezdi
Hani onlar hep bizimleydi
Hani?
Hani nerde?
Öpüp koklayamadığım
Ellerini tutup gezemediğim
Dertlerimi paylaşmak istediğim
Dert ortağım
Bana erkekliğin kurallarını anlatacak
'Böyle ol ey oğul' diyecek
Gerektiğinde tartışacağım
Gerekirse sokaklarda top oynayacağımız
Parklarda koşturacağımız
Arkadaşım, dostum
Hani?
Hani nerde?
Yirmiüç yıl önce
İşte bugün yok olmuştu
Sevdiği onu yanına almıştı
Şimdi oda bir melek...
Şu an beni gözlüyor
Kimbilir sağımda solumda
Belki karşımda
Ya da yanıbaşımda
Ellerimden tutuyor
Sereserpe yere savrulmamı engelliyor
Ya da
Benim yaptıklarımı görüp kahroluyor...
Olmadım
Olamıyorum
Senin gibi sanırım olamam da...
Kahrolası 4 Şubat,
Akşam üstü aldı seni bizden
Altı arkadaşınla gittiniz sizi seveninizin yanına
Bizi bırakıp tek başımıza.
Şimdi nerdesin diye isyan etmiyorum
Edemiyorum
Çünki iyiler bu dünyada yaşamazmış
Sen çok iyiymişsin ki
Bu dünyanın pisliklerinde kurtuldun...
Evet belki acınla bizi bıraktın
Ama sen orda mutlusun biliyorum
Biz ise yalnız ve tek başımıza
Şu kahpe dünyanın acılarıyla,
Dertleriyle başbaşayız...
Korkma geliyorum
Bende geleceğim
Yanında yer ayır bana...
4 Şubat'ı hiç unutmadım ki
Unutmayacağımda...
Aç kollarını geleceğim yanına
Yeter bu kadar senden ayrı kaldığım
Sen yirmisekizinde yok oldun
Ben şuan ise yirmialtısındayım
Çok değil iki yılın ne anlamı var
Ha bugün yaşamışım
Ha yarın yok olmuşum
Arkamdan ağlayanım mı olacak?
Çıkıp birkaç kişi iyi biriydi diyecek belki
Ya da zaten o bu dünyaya fazlalıktı diyecek...
Evet
Bir karış topraklık yer aç
Bende geleceğim
Ha bugün ha yarın!
Çünki ben hiç doyasıya sarılamadım
Senin kokunu kimsede bulamadım
Yeter bu kadar hasretlik
Seni özledim
Seni seviyorum
Seninle olacağım
Senin yanında olmaya geliyorum
Tek başıma ve yalnız...
Yanımda sadece bembeyaz bir kefen
Ve bir yığın günahla...
Bunu yapmamalıyım biliyorum
Çünki dayanamıyorum bunca acıya
Ve bu kadar kahpe insanlara
Alışamadım çünki yalanlarla yaşamaya
Çare değil ölüm ama
Beni affet ne olur dayanamıyorum...
Elveda yalan ve pislik dünya
Ben gidiyorum...
Bir vakit sonra geleceğim
Yoksa beni tanımayacakmısın
Ben seni istemiyorum mu diyeceksin?
Yoksa bana kucak mı açacaksın...
Geliyorum büyük insan
Ölümlerin en pisliğiyle
Söyledim ya dayanamıyorum...
Az kaldı 4 Şubat'a
Birazdan yanındayım
Hani nerdesin
BABACIĞIM! ...