Bu gün dördüncü gün...
Ölümü unutmuşum bile,
Sadece sessizliği dinliyorum.
Gözlerim karşımdaki
Sehpada duran fincana
Takıldı.
O fincanda içmiştin
Odama geldiğinde ilk çayını
Hiç yıkamadım o günden sonra
Aynı senin bıraktığın gibi.
Kenarında bir parça kurumuş ruj,
İçinde hafif bir sarılık...
Vasiyetim olacak o benim.
Gömülürken yanımda olacak
O fincan.
İşe bak be!
Ölüm bile ne seninle
Nede sensiz oluyor...
Kayıt Tarihi : 10.5.2001 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!