4 Mevsim Şiiri - Emsile Yıldırım

Kimi zaman ağır gelir hayat,
Kimi zaman bayattır havası,
En zoru, yaşanılması gereken iklimleri aşmaya çalışmaktır,
Hep 4 mevsim yaz olamaz ki insanın yüreği.

Anlaşılmaya çalışmak insanın hamurunda vardır,
Ki kendide anlayamaz karşısındakini,
Kimi geçen zamanlara ağıtlar yakılırken,
Geleceğe şükranla bakmak, insan olmanın hakkıdır.

Yeniden başlamak hayata, arta kalanların ardından.
Zor görünse de unutmak yaşanmışlıkları,
Yürek hep bir yerlerde takılı kalmamalı,
Dedim ya;
Hep 4 mevsim sonbahar olamaz ki insanın düşünceleri.

Unutmak; ne kısa bir kelime, karşındakine değer biçilebiliyorsa.
Unutulmak; anlamsızca, 3 güne sığmıyorsa akan gözyaşları.
Ruhunun yeniden canlanması günler sürerken,
Maziyi geride bırakmak zor gibi görünebilir,
Ama;
Hep 4 mevsim kış olamaz ki insanın bedeni.

Aklının karıştığı yerlere erişebilmek, yüreğe mahsusken,
Yüreğinin eriyip gitmesine ruhun mani olabilir.
İlkbaharlara kucak açmış topraklarda büyütmeli yeni filizleri,
Dedim ya;
Hep dört mevsim ilkbahar olmaz ama
Bütün bir ömür 4 mevsim yaşarsın…..