4 KÖPEK ve 9 İNSAN Şiiri - Fikret Turhan

yağmurlu,
loş bir Sarıyer gecesinde
size anlatacağım öyküler
dokuz insanlı
ve dört insan dostlu
yani köpekliydi...
ÖYKÜ 1-
ilk öyküde
bendeniz,
baldızım Aysel,
kuzen Mübeccel,
ve o beyaz köpek vardı...
şemsiyeler altında
yürüyorduk kol kola
o loş Sarıyer gecesinde
yağmurun sık damlalarıyla
lambaların soluk ışıklarıyla
o beyaz köpek
sokağın tam ortasında
çıkınca karşımıza
Aysel,
''-ah yavrum benim...'' dedi
büyük bir mutlulukla
başladı kuyruk sallamaya...
işte...
sevgi ve sevgi
dostluk ve dostluk böylece
birlikte ıslanır olmuştu
gecenin bir vakti
o loş Sarıyer gecesinde...
ÖYKÜ 2-
ikinci öyküde
iki delikanlı
bir kara köpek
gece ve yağmur el eleydi
o loş Sarıyer gecesinde
üçü birlikte
ara sokaktan yürüyorlardı
ana caddeye doğru...
caddeye yakın
delikanlılardan biri
apartman kapısından
içeri girerken;
arkadaşına
''-oğlum, bu köpek seninle
evine bile gelir...'' deyince
arkadaşı,
enfes bir cevap verdi
''-olsun be oğlum...gelsin...'' dedi
o loş Sarıyer gecesinde...
ÖYKÜ 3-
üçüncü öyküde
üç genç
bir boz köpek
gece, yağmur, boğaz
ve ATATÜRK heykeli
gelmiştik bir araya
o loş Sarıyer gecesinde
keyiflerimizin doruğunda
gençlerden her biri
boz köpek yanlarına geldikçe
bir birlerinden uzaklaşıyor
adete ortada sıçan oynuyorlardı...
bendeniz şemsiyemin altında
onlardan uzaklaştıkça
gençlerin gülüşmeleri yavaşlıyordu
peşim sıra
gittikçe loşlaşan
o Sarıyer gecesinde...
ÖYKÜ 4-
bu son öyküde
bir adam
ve bir beyaz köpek vardı
baş rollerde...
öyle ki
gece iyice koyulaşmış
yağmur da inadına hızlanmıştı...
adam evine girmek için
anahtarlarını aranırken
o beyaz köpek de
onu dikkatle izliyordu...
üç-beş metre ötede
şemsiyemin altında ben
ikisini birden
derken adam kapıyı açtı
ikisi de usulca
içeri süzüldü...
merak beni sarmıştı bir kere
geriye doğru yürüdüm
bir de ne göreyim
o beyaz köpek
kapının eşiğinde
boynu bükük duruyordu...
hüzünler içerisinde
o loş Sarıyer gecesinde...

Fikret Turhan-Yalova,
05.02.2015