Kaç masal yazdık kendimize, birbirimiz için? Kaç kez toprağa düştü gözyaşlarımız?
Bu nasıl düşmek böyle sahipsiz, yalnız, kimsesizlik, korkular ile başıboş bir susmak?
Kimi kime bırakacaktım düş yorgunluğu ile?
Aslında yarınsızlık düşleriydi bizi hayata küskünleştiren.
Sana küsecek iradem mi vardı, sadece gözlerimi kapayıp hayattan soyutlanınca.
Sen varlığının anlamı içinde boğuldum.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta