4 Harf Delilik :) Şiiri - Yusuf Üvey

Ezgiler muhalif oluyor duygularımın yetimliğine.
Şarkılarında tadı yok zaten.
Ya hasretten söz ediyor ya da vuslatın bahsi geçiyor.
Biraz daha ekşimsi satırlar.
İyi de hala neden burkuyor nakaratlar?
Neden bu kadar çok özlüyorum?
Bu sağanak gözyaşları niye?
Bu olur olmaz zamanlarda karabasan gibi çöken sancılar da neyin nesi?
Yoksa bahaneler mi türetiyorum seni özlediğim için?
Yoksa kendime bir yoldaş mı arıyorum gecenin kör koynunda?
Yoksa?
Yoksa delirdim mi?

Loş ışığıma kandiller yakan güzel.
Derin kuyularda Yusuf’luğuma uzanan ellerin sahibi.
Kelimelerimi uzaklara atan kalbime yangınlar salan.
Beynimdeki vakitsiz voltaların vardiyasız nöbetçisi
Kudretin korkutuyor diyorum. Gülüşün içimi eritiyor.
Ey mağrur teneffüslerimin maliki
Eğme başını gözlerinin seyrinde artçı depremler oluyor.
Tam işte şuram parsel parsel arşınlanıyor.
Yoksa bakışların mıydı yüzüme mütevazı tebessümler bağışlayan?
Yoksa ellerin mi buz gibi bedenimi yakıp kavuran?
Yoksa?
Yoksa delirdim mi?

İsmini haykırdıkça nefesimin ulaştığı her yöne
Parazit yapıp yüzüme bir tokat gibi geri dönmüyor sesim.
Bak ıhlamurlar erken açıyor vuslat vakti geliyor.
Sesim yolların seyrine daldı da hala dönmedi.
Kabzımallar mı çaldı, rüzgarlar mı götürdü?
Yoksa sana mı geldi?
Yoksa sende duydun mu mesrur figanımı?
Yoksa?
Yoksa delirdim mi?

Fiyakalı ağıtlar yakmıyorum artık.
Kabala verdiğim sözlerimi geri aldım.
Lisanım çaresiz düştü feyzinin tarifine.
Renkler de utanıyor gözlerine şahitliğimden beri.
Titremelerim tanık oluyor her sesini duyduğumda?
Nisan da geçeli çok oldu üstelik.
Yoksa şaka mı bu aklımı başımdan alan güzellik?
Yoksa?
Yoksa delirdim mi?

Biz üç harfi Aş(k) tık. Elif olduk. Delirdik...