4 Çalı - Kocadağ Şiiri - İbrahim Çelikli

bir gelin dansında donup kalmış = Kocadağ
berrak, aydınlık,
beyaz bir gelin başı gökyüzü
mutlu samimi

bu lekesiz beyaz atlasa çarpıp akseden
sarımsı pırıltılarla
karın saltanatına isyankar güneş
belli ki,

gökyüzü beyaz,
dağlar bembeyaz,
göl kurşuni

ne bir ses,
ne uçan bir kuş,
ne de bir kıpırtı
ben de fazlayım bu mozayığa
papatyalar henüz açmış tüm çiçeklerini

bir daha görebileceğim bir manzara değil
iz bırakamıyorum.
bu pürüzsüz gelinliğe
durup bakakalıyorum,
öylece soluksuz,
sanki hayretten yutmuşum dilimi

yaslandığım karlı çalıdan ıslanmıyorum,
kış üşütmüyor, ayaklarımı,
yanaklarımı hissediyorum,
yorgunluk değil
dünya sadece bana aitmiş gibi
tatlı bir bahtiyarlık hissi
sarhoşluk belki

kurşuni gökyüzünü gölde seyrediyorum,
buz gibi, içim ürperiyor,
yapayalnızlığım aklıma geliyor.
etrafımı çepeçevre kuşatmış dünya...
bu koskoca dünya
sadece benim için var sanki

secde eder gibi Karagöl
Karagöl’deki durgun su,
sudaki gökyüzü,
ve suya baş eğen Kocadağ
saltanatıma ortak istemiyorum
bencillik mi