İnsan bu, her daim bir muamma.
Hele birde kalıyorsa kendine.
Eşsiz ve garip.
Başı sonu hatsız...
İhtimaldir ki; ip olur boynuna geçer onun.
Hakikatse tekmeyi vuran sandalyesine.
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta