4.1...Sessizlik Şiiri - İnönü Örsan Aziz ...

Sessizlik.
Ayak parmaklarımda,
Göz kapaklarımda.
Derinden, donuk ve alabildiğine koyu.
Gördüğümde,
Göründüğümde.

Sessizlik.
Söylediğimde,
Söylendiğimde...

Kimdi, neye benzerdi bu ses
Doru bir kısrağın kişnemesine mi,
Çan çiçeğine mi,
Poyraza mı...

Hücre cezasında
Laleler vurulmuş boynuna
Ağır suçlu mahkûma mı...

Yoksa, yoksa bu ses aşık mı olmuş.
Evlenip çoluk çocuğa mı karışmış...

Erkek miymiş,
Kadın mı...
Sıska mıymış,
Tombul mu...

Susayıp acıkır mıymış,
Meraklı mıymış.
Günah işleyip de tövbe de mi edermiş.
Onunkisi can,
Bizimkisi değil miymiş...

Yoksa bu ses, sarhoşun biri miymiş.
Her akşam kafayı çekip sızar mıymış.
Hele bir denesin de görelim,
Başı döndüğünde
Seksek de oynayabilir miymiş...

Korkak mıymış,
Cesur mu.
Alim miymiş,
Cahil cühela mı...

Pek konuşkan biri değilmiş galiba,
Yoksa dilinimi yutmuş.
Dini imanıda mı yokmuş.
Yoksa meteliksiz mi kalmış...

Sessizlik.
Beynimin dolambaçlı yollarında,
Bilindiğimde,
Hep bildiğimde,
Hiç duymadığımda........

13/11/2000 15/07/2001