Kafamın içinde 12 eylül 1997 sabahı
Bir ağlama sesi beynimin kıvrımlarında
6 ay güneş görmemiş bir bebek
Yalnızlığın üstüne doğmuşum aslında
Dökülen yaprakların bütünü bedenim
Unutmamak için yarısı yeşil gözlerim
Şimdilik on yedi sonbahara denk kimliğim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta