Koyu ve bir yaz sonu yalnızlığı bu. Alışkanlıklardan uzak, dinlenen şarkılardan uzak yeni şarkılarla tanışmak, kışın sonlanmasından yaz ortalarına kadar geçen bu günler zor yaşam günleri idi, gerçek olan bu…
Ayrıca düşlerden uzaklaşmak için yolların kıvrımlarında zifiri karanlık zamanların içindeki yolların ıssızlığında kendi gücünü yakalamak belki de hoş olan buydu…
Yarınsız düşler olur muydu sevgili, düş kurmanın da zamanı olur muydu sevgili, kayıp zamanları bilir misin sen sevgili, yokluğa çıkar ucu yaşamın sensizlikle derken, sensizlik yaşamın içinde olur muydu sevgili, neyse boş ver sen yoksan zaten hiç biri yok sadece kesik nefesler olmayı öğreniyor insan...
Duvarlara çarpıyor bakışlarım, bakışlarımın ardı siyahlaşmış, göz göze fazla gelen nefes almalar bunlar, sadece düşlemek, sadece umut, sadece ağıt sarmalanmış düş kurmalarımızın ardına ve yokluk, sadece nefes almaya yeten bir mecal, ardı kararmış bakışların sonrası bir siyah düş ve umut nefesin yarısı ile tamlanan...
Tamamını Oku
Zamanı sordular bana, senden sonraki zaman mı diye düşledim ki boşuna düş kurmalar bunlar, her şarkı kendine gömülür dert anlatımında, her çukur bir şeyle dolar, yaşam tükendikçe hatıralar öne çıkar derken, yaşam zordu aslında, düş kurmalar veya düşüncelerle bile, sadece geçmişin gömütünde olan her an çıkacaktı bir gün yaşamın içine tekrar...
Yaşamın gömütü derdik geçmişin tüm anı kulvarlarına...
Oysa yaşam bir gün muhakkak gömecekti tüm anıları çukurlarına...
Mustafa yılmaz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta