boyumuz yetmez
ağaca da cıkamazdik
küçücüktük..
ezilmemişinden dut arardık ötede beride
yerlerde
üstumüz hep yesil
hep serin..
büyüdük..
dutlar ve ağaçları aynı yerinde epeyice
ama çıkamıyoruz üzerilerine yine
her ne sebep buna neden ise..
Kayıt Tarihi : 26.7.2018 12:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!