39-Dost bana der; gel beri,

Dost bana der; gel beri,
Sen çalış, kalma geri; (1)
Âşık ona derler ki,
Hiç kalmaya eseri.

Korkma, olmaz zararı,
Âşıklar bulur Yârı;
Biz çok sözler söyledik,
Biraz ibret al bari...

Arzu eden bizleri,
Secde etsin dizleri...
Seni görmek istiyen,
Unutsun her yüzleri.

Kim duyarsa haberi,
Hak ona der: gel beri! ..
Her yandan görünürsün,
Mânidir sana deri.

Ateş içinden yürü,
Ey kan, gözümü bürü...
Âşık! gözlerini aç,
Allah sever mi körü...

Güzel kokar gülleri,
Uzak değil illeri;
O yüzü görenlerin
Gözden akar selleri.

Arzu koyma içeri,
Onlar yer canı, seri;
Dost yüzünü görenler,
Azmeder, dönmez geri.

Ateşte yansa deri,
Yıkanır, kalmaz kiri;
Kim bu yolda yanarsa,
Cânânı der: gel beri! ..

Âşık bu yola gire,
Bu yolda canı vere...
Ahmed bir ateş yakmış,
(Emre) varıp üfüre...

--------------
(1) Bu doğuşta da kafiye orijinalliği var.