Para dediğin nedir ki, İnsanın elinin kiri!
Bir gün ayrı kalsam ondan, ödünç isteyesim gelir.
Ne biçim bir şeysin öyle, senden vazgeçmez hiçbiri
Para, seni tanımasam, tanrısın diyesim gelir...
Napolyon denen aç göze kendini aratmışsın.
“Para, para, para” diye dünyayı taratmışsın.
Kimin eline geçersen, bir ucube yaratmışsın!
Para, seni tanımasam, tanrısın diyesim gelir...
Allah, kardeşleri kardeş yaratmış, cepleri ayrı.
Sen arasına girince hepsi olmuş ayrı, gayrı.
Cümle âlem senin için, sağlam iken düşmüş sayrı!
Para, seni tanımasam, tanrısın diyesim gelir...
Paralı akılsızlara, sivri akıl oluyorsun.
Parasız akıllılara, müthiş sakil oluyorsun.
Sen kimde çok isen ona başka şekil oluyorsun
Para, seni tanımasam, tanrısın diyesim gelir...
Bence senin varlığın dert, yokluğunsa bir felâket!
Sen sıradan üşütürsen, yorgan döşek tüm memleket…
Âlem seni çok seviyor, hiç biri demiyor terk et!
Para, seni tanımasam, tanrısın diyesim gelir...
Herkes huzurunda senin saygı ile eğiliyor,
Seni bulamayan inan, tuz buz olup dağılıyor.
Yanında olmadığın fert, her kapıdan kovuluyor!
Para, seni tanımasam, tanrısın diyesim gelir...
Vay be para, sen neymişsin, seni bulanlar oynuyor!
Zevklerinden bulgur gibi, hep fokur, fokur kaynıyor.
Sana sahip olamayan, bir görsen nasıl yanıyor!
Para, seni tanımasam, tanrısın diyesim gelir...
Antalya-2008
TDK:
Sayrı: hasta
Ucube: çok acayip
Sakil: çirkin, kaba, uyumsuz
Kayıt Tarihi : 22.11.2008 10:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin hikâyesi: İslam tasavvufunun önde gelenlerinden şeyh-ül ekber Muhyeddin-i arab-i haz retlerine ait bir kıssadır: Bir cuma günü hazret, namaz sonrası caminin önüne gelir ve halka:- Ahali, sizin taptığınız tanrı ayaklarımın altında diye seslenir.. Hazreti, hemen apar topar yakalayıp kadıya götürürler ve allaha şirk koştun diye idamına karar verilir. İdam günü gelir sehpa kurulur ve hazrete sorulur, son bir diyeceğin var mı diye.. Son sözleri: sin ve şin bir araya geldiğinde haklı olduğum ortaya çıkacaktır olur. Aradan yaklaşık 400 sene geçer: Yavuz Sultan Selim Han, Mısır'ı feth eder ve Abbasi Halifeliğini bitirip ilk Osmanlı Halifesi olur. Ulemadan her kim varsa toplar ve, hazretin bu sözü nerde söylediğini sorar. Sözün söylendiği yer kendisine bildirilir. Cennetmekan Yavuz Selim Han, oranın kazılmasını emreder. Kazılan yerde eski tarihi altınlar ve değerli eşyalar bulunur... Kıssanın hissesi: Hazretin, bu olayda- sizin taptığınız tanrı -daki kastı: siz mala, mülke ve paraya tamah ediyorsunuz, manasını taşıdığı dır. Sin ve şin bir araya gelince haklı olduğumu anlayacaksınız demesi ise: Sin, Yavuz Sultan Selim Han' ın ismini,şin de, Şam'ı temsil etmektedir. Bu kıssa Şam'da Muaviye Camisi avlusunda yaşanmıştır. Hz. Muhyeddin el Arabi, Şam'da idam edilmiştir. (Metnin tümü alıntıdır.) .
kalemin daim olsun üstadım
Harika şiire ve ibretli hikayesine teşekkürler.......
Saygılar muhabbetler
TÜM YORUMLAR (39)