38.yıla Merhaba Şiiri - Ramazan Özerli

38.yıla merhaba.
Yıl 1982 Aylardan şubat ın 23 ü
Adana da bahar, Trabzon da kar.
Trabzon adliyesinin etrafı buz.
Korkarak yürüyoruz düşeriz diye.
Memlekette kar mı gördük sanki.
Akdeniz neresi kara deniz neresi.
Alıp gitti otobüsler bir diyardan diğerine.
Yıllar geçti ama unutulmuyor o gün.
İnsanların hoş geldiniz demeleri.
Derya otelinde Süleyman amca.
Adliye karşısında Akçaabatlı lokantacı.
Askerlik şubesinde Fehmi abi.
Milli eğitimde İbrahim hocam.
Ne çabuk geçmiş ilçeye varış.
Çaykara Kabataş köyü.
İbrahim Ayaz, Yıldız Uygun isimleri.
Köy yolunu anlatan Dursun Ayaz dayı.
Yakup, Alâeddin, Abdurrahman öğretmenler.
Alt kabandan geçerken fındık ikram etmişti.
Gel daha çok veririm demişti HULES emmi.
Bu gün sanki Trabzon dayım gibi geliyor.
Burada hava güneşli oralar nasıl bilmem.
Öyle böyle 37 yıl geldi geçti.
Selam olsun 37 yıllık dostlara.
Giderken ağlarsın demişti Canoğlu.
Ağlayan kaymakamı anlatmıştı.
Neden ağladığına verdiği cevapları da.
Ha uşağım bizleri bura kup nere ?
Gider sun lafını duyunca gözlerim yaşardı.
FATMA Abla sormuş bunu küstürdünüz mü?
Konuşmuyor sadece bakıyor demiş.
İbrahim Ayaz anlamış, o üzülüyor demiş.
Ben köyü köyde beni benimsemişti.
Evet varalı 37 yıl bitti.
Ölenlere rahmet kalanlara sağlık dilerken,
38. yıla merhaba diyorum.
23.02.2019