362 Şiiri - Erol Vurgun

Pencerenin dibinde sessizce bekliyorum,
Aynı sokaktan bir daha geçer mi bilmiyorum,
Aynı duanın etrafında dönüp duruyorum,
Bakışında ki huzur, bir daha bana uğrar mı, düşünüyorum.

Bilinmedik bir türkünün hüznü var içimde ,
Nereye koşsam, prangalar takılıyor ayağıma.
Ne kadar da çok birikmiş özlemin, satırlarımda,
Ne kadar da çok koşmuş, cümlelerim sana.

Meğer dünya üç günden ibaretmiş.
Kalan günler anlamsız bir döngüymüş.
Tükettiğim de bir ömür değilmiş,
Tükettiğim, ayrılığın kahredici zehriymiş.