360 Istar Ağacı Şiiri - Halil Şakir Taşç ...

Anadolu’nun bir fakir köyünde
Kerpiç evlerin tam orta yerinde,
Kurulmuş cefakâr ıstar ağacı
Halı dokur onda dost, ana, bacı...

Istarı kurulu fakir bir evde
Bir oğul kız ister, gönlü alevde!
Ana baba ister mürüvvet görmek
Bu yoklukta zor da olsa evermek.
Lâkin oğlan biraz akıldan yaya!
Böyle çatlak biri gelmez dünyaya.
Oğlanın huyunu evcek bilirler
Gaf yapmasın diye öğüt verirler.
Ana, der oğluna; Aman ha aman!
Kız evi naz evi, dünürlük yaman.
Varınca haneye, yükseğe otur,
Büyük lâflar söyle, sorunca hatır...
Ananı babanı bırakma zorda
Sus! İleri geri konuşma orda!
Oğlan kasılarak der; Güven bana,
Sen hiç merak etme, rahat ol ana.

Kitapta kaç ayet varsa okurlar
Oğlanı da halı gibi dokurlar.
Giyerler en yeni urbalarını
Alırlar hediye torbalarını.
Akşam olur artık, düşerler yola
Ana, baba, oğul, hepsi kol kola.
Varırlar vururlar kapıyı tak, tak!
Kapı açılınca sen oğlana bak?
Sıçrayarak çıkar ıstar üstüne!
Şaşırır ev halkı, bunun kastı ne?
Sedir var, minder var, yüksekte yer var,
Bu oğlan ıstarda bilmem ne arar?
Bozuntuya vermez anayla baba
Nerden başlamalı şimdi acaba?

Haa. Der fakir baba; Nasılsın komşu?
Oğlansa ıstardan salar bir hapşu!
Baba der; Sebebi ziyaretimiz
Sanırız malûmdur ak niyetimiz...
Yaratanın emri, Resul ün kavli
Oğlum olmak ister kızınla evli.
Sohbete girerken kızın babası
Fil diye seslenir eşek sıpası.
Durur, durur sayar büyükbaşları
Çatılır hanenin bütün kaşları.
Zürafadan başlar, öküz de biter
Kız babası patlar; Bu kadar yeter!
Gül gibi kızımı ben bu oğluna
Verip de iş açmam kendi boynuma...

Oğlan evi üzgün, çıkar haneden
Allah’ım günahım neydi demeden,
Der ana oğluna; Sana ne dedim?
Ne olacak oğlum, şimdi ne edim?
Varınca yüksekçe bir yere otur,
Büyük lâflar söyle sorunca hatır.
Demedim mi oğlum sense ne yaptın!
Istar ağacından öyle lâf attın...
Eee... Ana, sözünü dinlemedim mi?
Yüksekten büyük lâf söylemedim mi?
Gördüğüm en yüksek orasıydı tek
Bütün büyükleri saydım ya tek, tek...

Antalya–2003