Dört yağız delikanlıydılar
Anadolunun bağrından kopmuşlar
Hasan,hüseyin,mert birde ali
Geride kalmış sevdikleri
İşyok,güç yok köylerinde
İstanbula gelmişler,günün birinde
Dünya içinde dünya eminönü
İnsan dayanamaz,tükenir ömrü
Başladılar hanın birinde hamallığa
Yer kirası verdiler tabiki ağaya
Bölük,bölük eminönünde hanlar
Orada yaşayan bilir,anlar
Hamallık yapmak imkansız birbaşına
Bağlı olmalı mutlaka odabaşına
Çalıştılar,çabaladılar
Sıkıntılarını,dertlerini,mutluluklarını taşıdılar
Yıllar,yıllarla kovalamaca oynadı
Bu kovalamaca onlara yaramadı
Dört yaşlı,yorgun insandılar
Yıllar bindi sırtlarına,etti ihtiyar
Hasan,hüseyin,mert birde ali
Artık hayattan bekledikleri ne varki
Biriktirdikleri biraz para
Birde yolladıklarıyla alınan tarla
Binip otobüse dönerken köylerine
Yeni yağızlar iniyordu,eminönüne
Bu şiir çok sevgili dostum Tiyatro sanatçısı Abdullah Oktay Korunan'a ithaf edilmiştir.
Kubilay EnginolKayıt Tarihi : 10.5.2004 14:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)