Otuz Üç yaşımdayım en deli çağımdayım,
Olmadı henüz bir yuvam bir tüten ocağım
Bu yüreği daha ne kadar avutacağım,
Bağrımda birikti acılarım,
Geçmedi bir gün olsun sancılarım.
Evet Otuz Üç yaşındayım da,
Daha ne kadar yanacağım,
Yüzüme bakınca anladı Necla bacım,
Yarın geçecekmiş sızılar,
Ha vardım, ha varacağım,
Güzel günler artık yakın..
Başım dik alnım açık etmedim asla yalakalık,
Bazı yalınayak bazı fiyakalıydık,
Tanıdık yada tanımadık kimseyi kayırmadık, Elimizde olanı ardımızda saklamadık.
Koştum yıllarca hep böyle bozbulanık
Yeri geldi bozuldu işim olmadı ocakta aşım, kimse bilmedi kimsede sormadı halım.
Ben hep yardım isteyen eli tutan taraf oldum
dost bildiğim yakın gördüğüme ihtiyacım olduğunu duyurdum
çok zaman geçmedi aradan
kiminin telefonu bozuk kapalıydı,
kimi meşgul dıt dıt dıt
Kayıt Tarihi : 6.3.2024 23:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emrah Korkmazz](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/03/06/33-yas-siiri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!