33 Adım Şiiri - Mehmet Emin Arıkan

Uykumu böler geceleri
Üst üste konmuş, gıcırdayan ranzalar
Gardiyanların gür sesi gelir
Uzaktan
Sabahları hamam böcekleriyle selamlaşırım
Tahliye olan arkadaşlarımla helalleşirim.

Birtanem,
Beni yaşlandırdı bu taş duvarlar
Kaderde bu günleri görmekde varmış
Kahve zaten yok
Bir bardak ılık çaya bile hasretim.
Bırakıverdim kendimi karanlığın boşluğuna

Bitermi otuzüç yıl
Birtanem
Otuzüç yıl bitermi
Günler, aylar, yıllar
Sayamaz oldum artık
Ağarmış başımdaki simsiyah kıllar
Kalanı neyse
Çekilmez oldu
Koğuş ağası denilen kakavanlar
Birde ona yalakalık yapan çakallar.

Anam
Her ziyaretime geldiğinde
Hapsane it yatagı değil,
Oğul
Yiğit yatağı derdi
Seni iki parça görürdüm
Kalın demirlerin arasından
Gözlerin dolu doluydu
Geçer buda geçer sevdam diyemezdin
Geçmiyor sevdalım geçmiyor
Bitmiyor günler
Dayanmaya çalışıyorum
Arada sırada resmini çıkarıp bakıyorum
Serçeler ötüşüyor duvarların üstünde
Arkadaşlarım baharın geldiğini söylüyor
Ama
Ben göremiyorum
Ayaklarım ağrısada
Avluda ben hep otuzüç adım sayıyorum.

2 NİSAN 2012