325 Behlüldane İle Harunür Reşit

Bağdat ta bir hükümdar, büyük Harun-ür Reşit
Hak yolundan hiç çıkmaz, her dem herkese eşit.
Adli ilâhi onun vazgeçilmez düstûru
Hazinesi dopdolu, sanılmasın kupkuru.
Hak yolunun eridir, ermişe değer verir
Behlüldane hazretin kıssalarıyla erir...

Çağırır otağına, hasbihâl etmek için
Vezirleri yol verir; Üstâdım buyrun geçin.
Hünkâr karşılar piri, oturtur baş köşeye
Hazret bakar da sorar, masadaki şişeye.
Nedir Harun-ür Reşit, şişedeki bu mâyi?
Sarfeder misin yoksa, şişelerle mesâi?
Hünkâr biraz hiddetle; Camdaki sudur hazret,
İçkiye el sürmeyiz, sürenlere nezâret! ..
Behlüldane merakla; Affet beni hünkârım,
İçtiğin su da olsa, bir soruda kararım:
Diyeceğim; bu suyu her daim bulur musun?
Suyu olan vermez se, sen susuz kalır mısın?
Hünkâr der; Boş söylersin, ondan kolay ne var ki?
Su, her nerde var ise, hem, kim karşı koyar ki?
Hazinem dolu altın, kim itiraz edecek! ..
Parayla da vermeyenin, tiz kellesi gidecek...
Okum var, kılıcım var, cengâver neferlerim,
Bir kere de olsun be, su için seferlerim!
Ben büyük bir hünkârım, su bulmak nedir bana?
Bu muydu ki merakın, söyle, ne dersin buna?

Hünkâr sordu soruyu, cevap ermişe düşer
Veremez se cevabı ermişin karnı şişer.
Cevabım şudur şâhım; Suya kavuşman kesin,
Zaten belli oluyor, pek gür çıkıyor sesin.
Bulduğun bu suları, şüphem yok içeceksin..
Kısa bir süre sonra dışarı dökeceksin.
Söylemek istediğim, su içince nolacak?
Biraz terin akacak, biraz idrar olacak...
Gücün var mı hünkârım, tere mâni olmaya?
İdrarın çıkmasına bir kaç çâre bulmaya...
Hünkâr yine hiddetle; Kafamı karıştırdın,
Bu defa hünkârını köşeye sıkıştırdın! ...
Yaradanın işine gücüm yeter mi benim?
Muktedirim dedim se, buna âciz bedenim!
Sen ki, ey Behlüldane, beni iyi tanırsın,
Birazcık insaflı ol, sen beni ne sanırsın?

Behlüldane dersini verir ince zihniyle
Der ki büyük hünkâra, yaradanın izniyle:
Hakkından gelemezsin bir maşrapa idrarın,
Neye yarar ki senin, övdüğün iktidarın? ...

Antalya-2002