30-Öksüz Çocuk!
Annesiz sevgisiz ağlar çocuklar,
Gün batıp ta akşam olurken henüz.
O zaman gözümün önüne gelir,
Köşeye bürümmüş, ağlayan bir yüz…
O kara bulutlar kaplasa yeri,
Başlar endişesi büyük kederi,
Bakar ağlamaklı dolu gözleri,
Karamsarlık sarıp olmazsa gündüz…
Sessizlik olup ta gitse sedalar,
Sanki karanlıklar gözümü bağlar,
Anne, anne diye ah çeker ağlar,
Aklımdan çıkmıyor bir küçük öksüz…
Kayıt Tarihi : 17.7.2020 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!