30 Ocak Şiiri - Ahmet Ozmen

Bilirmisin güzelim bir gülün nasıl solduğunu?
Çölleşen yapraklarının bir yudum suya hasretini
Bulutların arasından sızan güneşi yakalamak için
O incecik gövdesini nasıl titrettiğini,bilirmisin?

Bilirmisin, o korkunç yapayanlız soğuk gecelerin ardından
Gökyüzünün hıkırıklarıyla boğuşan yağmurun
O incecik gövdesine nasıl vurduğunu bilirmisin?

Hayır güzelim, sen bunların hiç birisini bilemezsin
Bilseydin zindan etmezdin bu dünyayı bana
Her köşesinde felaketlerin nöbetleşe beklediği
Zifiri karanliğin mahkumu etmezdin beni.

Sensizlik halkasını boynuma geçirip
Pranga vurmazdın ayaklarıma.
Sen üzmezdinya üzmezdin hani beni.

30 Ocak vardı başımda yanan
Her biri devleşen alevler içinde
Parcalıyordu yüreğimi
Cok seviyoruz birbirimizi derken
Yenik düştük bu acımasız kader oyununa.