Mustafa Kemaller siperi,
Ve onun askeri.
Tüfeğine sarılmış Mehmet,
Ettiği son yemini tekrarlıyordu.
Ey! Atam,
Ey! Anam, babam.
Ey! Gelecek Türk nesli.
Şahit olun ki,
Türk anasını doğurduğu yiğit,
Dünyada emsaline rastlanamayacak kadar merttir.
Şu elim, şu kolum kopmadan,
Ölmeyeceğim.
Düşmanı denize dökmeden,
Dönmeyeceğim.
Yanık bir sesle irkildim.
Türkü şöylüyordu Mehmet.
'Yinede şahlanıyor aman, kolbaşının kır atı,
Görülüyor bize aman, yine sefer yolları.'
Günün ilk ışıkları yurdu aydınlatırken,
Dinledi kainat o sözü Kocatepeden.
Şöyle diyordu önder.
'Ordular! ilk hedefiniz Akdenizdir. İleri! '
Bir insan seli boşaldı.
Tepelerden aşağı.
Koşuyordu Mehmet.
Hürriyete doğru.
Gögsündeki kanlı güllere aldırmadan.
Kayıt Tarihi : 24.6.2007 14:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (9)