Yıllardan
bindokuzyüz yirmi iki
Ağustos ayının otuzu.
Önderimiz
Mustafa Kemal Atatürk,silah arkadaslari
ve ordumuz
Düşmanları izmir den
yurdumuzdan dışarı atmaya başladılar
Onlar her ne kadar çıkmak istmedilersede
Savaş başladı
Gök gürlemesi
O Karabulut arasından yerlere düşen
Yakan şimşekler gibi
Düşmanlara Attığımız mermilerden
Bazilari Yaralanan oldu.
Bazilıları ise öldü
Bazıları ise
yaralanmadan yurdumuzdan kaçtı
Gök yüzü aydınlandı
Görmeyen gözlerimiz görmeye başladı
Bizler
Kutsal bayragimiz uğruna
Nice
Mehmetcikerden şehit veren olduk.
Şehidimin şahadet parmağı havada kaldı
Milletce Şehitler için agladik
Bizimle beraber meleklerde ağladı
Şehidimin kanına gök yüzünden inen
Ay yildizdan olusan
Türkü temsil eden bayrakla
Şehitim naaşı kutsal bayragimiza sarıldı.
Gönlümde sevgisi yaşayan oldu
Onlar ölmediler diridirler
Üzerimizden kara bulutlar kalkmış oldu
Bizimle beraber meleklerinde yüzü güldü
Yaralarımiz sarılmış oldu
Gönlümüzden hüzünler kaybolup
Neşeli günlerimiz oldu
Her yıl zafer bayramı olarak kutluyoruz kutlamaya devam edeceğiz
Yaşasın cumhuriyet
Yaşasın laiklik
Yaşasın demokrasi
Yaşasın Türk milletim
Yaşasın bayragimiz
Şehitler ölmez vatan bölünmez
Türküm doğruyum çalışkanim.
Atatürk sevgisi gônlümüzde var ebedi olacak .
Kayıt Tarihi : 1.9.2016 10:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!