Üç Yaşında Şiiri - Savaş Barha

Üç yaşında bir çocuktun.
Hayal kurmayı bile bilmezdin.
Belki hâlâ süt kokuyordu ağzın.
Düştüğünde ağlar, kalkınca koşardın.

Yemek yedirirken 'Uçak geliyor.' derdi annen.
Oyuncakların ile oynar, dünya tatlısı gülerdin.

Affetme bizi kuzucuk.
Biz, affedilecek mahlûklar değiliz.

Önce haykırır,
sonra işimize devam ederiz.

Belki bugün seni unutacak,
üç beş kişi tek hatırlayacağız.

Sene-i devriyelerde
ağlamak alışkanlığımız oldu.

Tepkimizde samimi olsaydık eğer,
senden önce yanan canlar son olurdu.

Başkalarının canını
unutmak laneti çökmüş üzerimize.