Aynana bak ve gördüğün yüze de ki:
Yeni bir yüz oluşturmanın zamanı şimdi.
O canlı ıslah tazelemezse seni
Hem dünyayı aldatırsın hem de bir anneyi.
El değmemiş dölyatağıyla o güzel nerdedir ki
Küçümseyecek senin ektiğin ekini?
Ya da var mıdır böyle kendi özünün sevgilisi
Bir adam ki yeğlesin ölümü sürdürmektense neslini?
Kendi annenin aynasısın sen ve O sana bakarken
Gençliğin Nisan ayını çağrıştırırsın O’na sen.
Bakıp dursan bile görürsün yaşlılığın penceresinden,
Her zaman kendi altın çağını, kırışıklıklara rağmen.
Fakat eğer yaşıyorsan hatırlanmamak için,
Yalnız ölürsün, ve seninle de birlikte ölür şu suretin.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 23.9.2009 23:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 3 by William Shakespeare Look in thy glass, and tell the face thou viewest Now is the time that face should form another; Whose fresh repair if now thou not renewest, Thou dost beguile the world, unbless some mother. For where is she so fair whose unear’d womb Disdains the tillage of thy husbandry? Or who is he so fond will be the tomb Of his self-love, to stop posterity? Thou art thy mother’s glass, and she in thee Calls back the lovely April of her prime: So thou through windows of thine age shall see Despite of wrinkles this thy golden time. But if thou live, remember’d not to be, Die single, and thine image dies with thee.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!