3 Senede 12 Mevsim Şiiri - Levent Günüşen

Hanimiş nerde o can veren eski sevgiler
Kalbim tuz buz olmuş cöpe süpürmüşler

Kördügüm olmuş bak bahtım
Baktım da geriye dönüp karaborsada şimdi şansım

Vazgecmek mi hayır bir kalemde silmek mi hayır!
Sayılıdır günlerim ellerindedir hayatım
Attıgın düğümle bir ilmiğe baglıdır!

Gel bak Levent rakı şiselerinde bir balık
Nefretiyle Sevgisi bibucuk karışık

Alışık nede olsa terk edilmelere
Senin adına küfür yazdırdım kelimelere

Duydugumda cehennemin dibine düştüm
Gördüğümde beynimden vurulmuşa döndüm

Sabahlara kadar sıcak nefesinle bana erkeğim derken
Sırttan vurup gitmeyi mi öğrendin o yanındaki dönekten

Seni öpmeye bile kıyazken lan şerefsiz
Dertsiz günlerimi sayamaz oldum sayende
Daha üc noktayı koymadım bu hikayede

Yıllar gecsede üstünden bitmez bu sana olan nefret
Kuyumcunun yatak odasınsa para bitti hadi onuda terk et

Zehirlet herkezi o siyah gözlerinle aldat!
Sende değil; köpek gibi seni sevende kabahat

Rahat! bi bak bakalım yukarıya ismini verdim mi?
Vicdan azabı cek diye yazmadım bu satırları
Sen şimdi bu beni unutamamış dersin dimi?

Sana olan nefretim beni aştı
3 senede 12 mevsim buna şaştı

Taştı anlıyormusun icimde ki şelale
Hadi git şimdi zenginin kollarına atıl kendinle