Secde** Şiiri - Kaan Yıldız

Ezânlar titretirken arşın direklerini,
Bir heyecan kuşatır mü’min yüreklerini.

Bölük bölük ilerler hepsi aynı nizâmda,
Toplanır tüm gönüller bir mukaddes mîzânda.

Yaradan’ın adıyla! Başlar büyük yolculuk;
Gönül çeşmelerinden nûr akar oluk oluk.

O nûrun akisleri doldururken dört yanı,
Nice tarifsiz duygu kuşatır her bir canı.

Kalpleri sarmadayken ya korku ya da sürûr,
Mü’min bu haşyet ile dimdik namâza durur.

Kıyâm, kırâet, rükû hepsi rûhu temizler;
Hakk’a sevdâlı gözler, artık vuslatı gözler.

Ardından bir tekbîrle serilir nice beden,
Allah’u Ekber, Ya Rab! Büyüksün, diyerekten.

Eğilir, bükülür O Rabbinin huzurunda;
İnsan en büyüktür en küçük olduğu anda.

Zaman, mekân bir yerden sonra artık son bulur;
Dünya ayakaltında yer ile yeksan olur.

O arşın kapıları açılır perde perde,
İnsanın elif iken vav’a döndüğü yerde.

Bir huşû ki; kuşatır sevdâlı gönülleri,
Bir huşû ki; yürekten Hakk’ı söyler dilleri.

Bir huşû ki; kalplerde ne can kalır ne canan,
Bir huşû ki; ne hayat ne ölüm ne de mîzân...

Kalb-i selim mü’min’in gönlünde hep O vardır,
O meftun gönüllere her şeyden özge yârdır.

Yürek O’nunla çarpar, kan O’nunla dolaşır,
O secdenin mimarı Mabuduna ulaşır.

Bir efsunlu âlemin içine girmiş gibi;
Kalpler feraha erer, visâle ermiş gibi.

Bezm-i ezelden beri süren hasret son bulur,
O an insan Rabbiyle vahdet-i vücût olur.

Bir vuslat teheyyücü dolar tüm gönüllere,
Bir muhabbet havası hâkim olur dillere.

Kimin ne derdi varsa o sînede arz olur,
O kubbenin altında her dertli devâ bulur.

Su serpilir, yüreğin yangınına, külüne;
Su serpilir, dermansız dertlerin kandiline.

Su serpilir, kalpleri yoran ne müşkül varsa;
Su serpilir, kurumuş dudaklar su ararsa.

Artık cümle âlemin kesreti tekbîrdedir,
İnsan hayâlden, zandan azade bir yerdedir.

Erer kim yapsa onu kurtuluşa, felâha;
Yol alır her bir mü’min secde secde Allah’a.

(Celle Celâluhu)

Kaan YILDIZ
(Ankara 2014)