3. Sabah Şiiri - Mustafa Toraman

Şafak söküyor şehrimde
garip...
hiç tanımadığın biri seni ağlatıyor, güldürüyor, üzüyor ve sevindiriyor...
3 gün üst üste güneş üzerinize doğuyor

...beni dinle gonca gülüm
bir ses gelirdi uzaklarından...
tadı damağında kalmış en güzel masal gibi gelir giderdi hikayeler
ve gerçekler..
ölüm bu kadar yakınken gülmek te varmıydı... ya da ağlamak seni unutmamak için

bir bakışım mı getirdi seni bu masala?
ve gerçek hikayeler yazıldı mı gülüşlerinin üstüne?

ağlamak hiç bu kadar güzel olmamıştı...

...ve
dillenirde bu ses fısıldarsa kulağına
bi masal bekle sırılsıklam kalan yanaklarına dokunan
ecel gelmiş, hadi uzat parmaklarını
ve son kez yaz...

bu masalda ağlayan çok
ama güldüğüne değiyor yinede...
senle...

anlamazsın sen çığlıklarımı
ölüm gibi gelir sessiz ve anlamsız
diş geçirmek gibidir bir kuru ekmeğe
tadı damağında kalır... midene oturur
kurudu gözyaşları...ve her çığlık kupkuru oldu sen [i]yokken

hadi bir hikaye yaz bana
otur iki kuru ekmek bölüş benle
ama sus... sorma bana çığlıklarımı
tadı damağımızda kalsın...

a benim gül yaprağım
kalem oldum geldim sana
izin ver kanımla yazayım kırmızı yaparağına
bir tek sen oku...
bir tek sen anla...
kapat gül çehreni,sonra ben öleyim oracıkta
ama sorma ne yazdın diye...
bırak yaprağında gizli kalsın...
bırak sende kalsın
bırak senin kalsın...
...

susmak bazen çok şey anlatır
bırak susayım
konuşursam çok ağlarsın...