3) Mektup Şiiri - Naciye Bildim

Yine ben, her zaman ki gibi. Bilirim kırgınsın bana geç kaldı yine mektubum sana. Üzgünüm özür dilerim, affet beni anla biraz sevdiğim. Hasretin ağırlaştı bedenim de, közü köz yapan bir alev oldu yüreğim de. Sayfalara sığdıramadım yokluğunu, kelimelerle anlatamadım çaresizliğimi. Her gece rüyalarıma çağırdığım seni, sabahın kör kütük sarhoş zamanlarında bir anda göz kapaklarımı açtığımda uğurlardım seni. Kal yanımda diyemeden, dur gitme diyemeden salıverdim seni düşlerimden…. Yaz iyice kendini gösterdi, artık gözyaşlarımı terledim diye saklayabiliyorum, bir gece gezdiğimiz yerlerde dolaşırken için dolup ta hıçkırdığım da dalga seslerine karışıyor sesim hiç belli olmuyor. Kirpiklerime çiğ taneleri düşüyor şarkımızı duyduğumda ya da söylediğim de. Yağmurlu havalarda dolaştığımız sessiz yerler anacık babacık günü şimdi. Herkes de bir telaş bir koşuşturmaca ve bir sevinç. Tatil mevsimi bilirsin, insan kalabalığı, çocukların cıvıltısı oysa ben bu kalabalıkta öyle yalnızım ki, öyle tek başınayım ki anlatamam bunu. Korkma boyun bükmüş değilim yokluğuna, hala dik yürüyorum, hala alnım açık savaşıyorum sensizliğimle. Güneşe meydan okuyorum senin için, her biten gün sana biraz daha yaklaştırıyor beni, her gün bir adım daha geliyorsun bana. Ama avuçlarım da aşkım hala yanıyor alev alev, tutunamıyorum bir anıya sığınıp ta. Başım dik alnım açık, ama gel gör ki içim de ezik bir duygu, yüzümde bir burukluk. Her sokak ta senin hayalin, her kıpırtıda senden bir esinti, bir an olsun aklımdan gitmiyorsun ki: Gözlerin de yeşeren bir daldım, Dokunduğunda çiçek çiçek açardım. Soldum mu ne bu mevsim Rengimi kaybettim, rengimi bulamadım. Sevdiğim başka mevsimlere kalma sakın Her mevsim ben sonbaharım. Yüreğimde umudum bebeğim Sensiz yetim kalıpta, ağlamasın. Dün gece yine rüyamda sen, yemyeşil çimenler arasında beyaz papatyalar topluyoruz. Bilindik şeyler işte seviyor sevmiyor, sonra papatyalar dile geliyor “böyle bir sevda hiç görülmedi” diyor. Ellerimi tutuyorsun, gözlerime bakıyorsun “ seni ölesiye seviyorum “ diyorsun, kayboluyorsun. Bir rüzgar esiyor seni alıp benden koparıyor atıyor, yok ediyor. Çığlık çığlığa uyandım kara düşümden, fırladım yerimden. Dualar okudum, yalvardım allah’ıma seni benden ayırmasın diye. Bir sigara yaktım, resimlerine baktım ama ağlayamadım. Boğazıma tıkandın yutkunamadım, nefes alamadım. Balkona zor attım kendimi, yıldızlara anlattım derdimi. Anladım ki sevdiğim, ben sensiz kör bir kuyuyum… Şimdi el ele dolaşan insanları kıskanıyorum, sen uzaklar da yalnızsın bense burada oysa bizim aşkımız, ezbere bir aşk değildi, ezbere bir sevgi değildi, sevdamız böylesi bir ayrılığı hak etmedi. İçim dolu dolu, patlamaya hazır bir bomba sanki. Ya uyuyup seni göreceğim rüyamda ya da, senle hayaller kurup sabahlayacağım bu odada. Bu son sigaram yine, farkında değilim boşalmış paketim yine dudaklarım da: Seni sensiz yaşamak zor olsa da Gururla taşıyorum bu yükü omuzlarım da. Hayatımın anlamı yok mu ne bu mevsim Bir haziran gecesi, üşüyorum buralarda. Ellerim de kalem yaşlanmasın mektubum, Kalemler tükense de, tükenmesin umudum. Ben sıkılmam yazarım sevdiğim, Cevap yazamasan da, canın sağ olsun.