..Ve çocuk yine “keşke” dedi.
Çünkü onun dualarını kabul edecek bir tanrı
henüz yaratılmamıştı..
Gökyüzünün kızılına emanet etti iyimserliğini
Sonra da, gözyaşlarıyla boğarak öldürdüğü gururunu
Aşkının gizli bahçesine gömdü..
Kimseler görsün istemedi
Maskesinin altındaki korkak yüzünü..
Saklandı..
Saklandıkça karanlıkta kaldı..
Karanlıkta kaldıkça korktu..
Korktukça ağladı..
Ağladıkça kurudu dudakları..
Konuşamaz, bakamaz,
duyamaz oldu..
01.03.03
Hakan LimanKayıt Tarihi : 24.6.2004 01:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!