3 Kişi Şiiri - Aydın Gürz

Affet!
Bir anda üç kişiyi öldürmek istemezdim yüreğimde…
Bir dostu bir sırdaşı bir arkadaşı belki de dördüncü ihtimalin bir sevgiliyi..
En güzel anlarımda en güzel anılarıma saklamıştım ben seni
Ve en güzel hayallerimin nuru, gönlümün perisi olacaktın..
Mis kokan papatyalara asacaktım beyaz gelinliğini…
Duağını Aslı’ya Leyla’ya inat pembe yapacaktım
Tüm tozlarından arınmış ayrılıkların
Bir de dilimde düşmeyen nihavent şarkının son güftesi olacaktın…
Benimle yeşermesen de, bende solacaktın
Ama kurşuna dizildi içimde üç kişi
Bir sen biri benim için sen biride bizim için sen
Yollarda kaldı o anılarım
Üstünde şimdi hangi otlar bitti, kim bilir?
Yok oldu umutlarım, su misali buharlaştılar
Hangi derelerle aktı gitti, kim bilir?
Dedim ya öldü içimde üç ayrı insan
Bunu anlatmaya yetmiyor hiçbir lisan
Sorarsan eğer!
En çok sırdaş yanını seviyordum
Umarsız paylaşıyordum esaretimi, cesaretimi
Dostluğun benim için yaşamı mutlu kılan anlardı.
Ne söylesem beni anlardı
Arkadaşlığın yalnızlığımı unuttuğum zamanlar
Ve daha söylenemeyen milyonlarca nameler
Hece hece dilimde duraksadı
Yarım kaldı
Anımsadın mı?
Şimdi ne çok şeyimdin sen
Ve yoksun, nasıl bir haldeyim bir bilsen
Sabah olmaz yine bu gece
Üç noktalarla uzayacak her hece
Ve her uzayışta ben kaybedeceğim
Üç kişi içimde üç gece…
Her gece içimde üç gece