3 Haziran Şiiri - İbrahim Özdemir

3 Haziran

eksik demiş Nietzsche insana
tamamlanmamış varlık
açıkmış her şeye
bana da
hayat ayartıcıdır anlamaya değer anlayana
bencillik varmış erdemlerin kaynağında
köle ahlakı gibi
olamamak için
en yüce dağlar en derin denizlerden çıkarmış
en derin acılardan doğar
en derin sevinçler de
bunu biz yaşıyoruz
işte 3 Haziran
insanla hayvan arasında bir uçurum ipi varmış
biz olmayacağız
büyük hor görüleri severmiş
ben de
büyük saygılardır çünkü
karşı kıyılara hedeflenen özlem okları
ben oradayım
tek erdem ikisinden iyi imiş
çünkü
hep veriyorsak
beraberce alacağız
gönlümüz har vurup harman savuruyor
teşekkür beklemiyoruz
etmiyoruz da
veririm kendimi korumadan
sözümden fazlasıdır elimden gelen
gönlüm dolup taşıyor
kendimi unutup sizleşiyorum
insanın en yüksek umudunun ekim zamanıdır şimdi
bugün 3 Haziran
hora tepiyor doğurduğum yıldızlar
içimde kargaşa var çünkü
merak yoruluyor
yılgı da
gelin benim istediğim yere
kendi isteğinizle
köprümüzü kuralım karşı kıyımıza
nefretsiz
oraklarını bilemene gerek yok
biçer-döver var şimdi ama yetmez
toprak verimli artık

3 Haziran 1998