3 Dakika.. Şiiri - Zeynep Ergün

3 dakika demişti kadın..Sadece üç dakika ver bana..
Sonra gideceğim..Her nereden geldiysem oraya..

Maviye bir adım kalmıştı ki durdu adam..Soğuktan üşüyen ellerini cebine sokup son nefes çektiği sigarasını söndürdü ayakkabı ucuyla...

Hoş geldin dedi kadın, titreyen sesiyle..En karanlık noktasına bakarken mavinin..
Adam, Kanı çekilmiş gözleriyle uzun uzun seyretti kadını..
Çocukluğunda ki oyunlar geldi aklına..Baba olduğu evcilik oyunları..Kapıyı çalınca, hoş geldin diyen küçük kadını…

-Nasılsın? … diyordu adam.. gözlerine deniz feneri takılan kadına..
-Yalnızım.. diyordu aynı titreyen ses..
-Yalnızım.. Sen nasılsın…
-Evinin yolunu bulamayan, kayıp çocuklar gibiyim.. Kimsesiz…
-……..
-Hüzün kokuyorsun..dedi kadın..
-Sende huzur…

Daha derin dalıyordu kadın bu sefer, gözlerine takılan deniz fenerine..
‘’Gitsem’’ diyordu içinden..Toplayıp bavulları çocukluğuma dönsem..
………

‘’Bildiğimi bilmediğin bir şey biliyorum ‘’ dedi kadın..En başından beri bilmenin kırgınlığı vardı sesinde ve bir parça hüzün..

Susuyordu adam..

Ve devam etti kadın;

’’Biliyorum hayal dünyasından geldiğini..ve dokunsam şuracıkta yok olup gideceğini de.. ‘’
Ve ekledi;
‘’En iyi yapabildiğim şey ne biliyor musun? ‘’Kabullenmektir’’ dedi..
Cümleye nokta oluyordu derin iç çekişi..

‘’Ne tuhaf ‘’ diyordu kadın, göz ucuyla izlerken adamı..
‘’Demek böyle bakıyordu, böyle dalıyordu..’’
Kadın, hayal dünyasından gelen adamı ilk kez görüyordu..

Soğuktan üşüyüp koyun koyuna giren kedilere bakakaldı adam..
Battaniyeli kız geldi o an aklına..
Hayal dünyasının kızı..
Adamın çağlardır üşüyen battaniyeli kızı..

-‘’Biz iki kişiyiz.. Ben ve Yalnızlığım..’’
‘’Yalnızlığın virüsü bulaştı bir kere… ‘’ dedi adam..
En tok sesiyle..
Gözü hep mavide..

Ve dolmak üzereydi üç dakika..

Kadın, bir adım geri attı..
Maviye dönük bedenini adama çevirip, en derinine daldı gözlerinin..
Titreyen elini adamın yüzünde gezdiriyor, dokunuyordu yalnızlığına..Yok olup gitme ihtimalini düşünmeden,
Adam gözlerini kaparken…

-Gidiyor musun..?
-………………. Susuyordu kadın..
-Nereye..?
-Her yere uzak olan bir yere, Kimsesizliğime…

----
Ve köşeyi dönüp gitti kadın..