3: Aşkın Ayetleri Şiiri - Doğan Çeçen

Ey aşk, sen Tanrı’nın kelamı gibisin,
İçimde ayet ayet inen bir sükûn,
Bir çığlık, bir secde,
Bir “amin” yankısı dudaklarımda.

Ben ki gönlünü arayan bir kulum,
Sende buldum kudreti,
Sende buldum Rahman’ın nefesini.
Ey aşk, seninle tanıdım sonsuzluğu.

Her “sevgilim” de sen vardın,
Her “yârim” de senin gölgen,
Ben sandığım herkes
Senin aynanmış meğer.

Düştüm yollara,
Şems gibi aradım güneşi
Ve her ışıkta sen
Ve her karanlıkta da…

Seninle yanarken kalbim
Kül olmadım,
Ateşte aşkı öğrendim,
Suda sadakati.

Ey aşk, sen beni ben yapan
Ve sonra benden alan…
İlahi bir sır gibi
Benim içimde gizli kalan…

Aşk ki bazen bir bakış,
Bazen bir yalnızlık,
Ama daima bir bağışlanma:
İnsanın kendini affetmesi…

Secde eder gibi sever insan,
Ve aşk bir namaz olur gecelerde.
Kalp bir kıbleye döner,
Yönü sen olursun.

Her günah bir perdeyken
Sen rahmet olursun üzerime,
Ve ben her “severim” de
Sana daha çok yaklaşırım.

Ey aşk, ayetlerle dolusun,
Kitap gibi açıldın önüme.
Her sayfan ayrı bir mucize,
Her harf bir dua gibi…

Kalbimi sana verince
Ruhumu arındırdın,
Seninle öğrendim:
Aşk, insanın Rabbine yazdığı
En güzel mektuptur.