3-6 Yaş - Zehra Yaden Şiiri - Zehra Yaden

Bir zamanlar hatrı vardı karanlığın.
Uykuyu başucumda uyuturdum.
Kendimi hayallerle avuturdum.
Nereden duyduğumu bilmediğim ilahilerdi ezberimde,
Sürekli çalardım zihnimde.
Beni Allah'la tanıştırdılar,
Habire üstüne düştüğüm dizlerimin beynimden daha çok zonkladığı yaşlarımda.
Geceyi koynumda uyuturdum o zamanlarımda,
Sonra hayallerimde gökten bir el ki,
Yetişirdim o minik ellerimle.
Yüceydi, çok yüceydi.
Bu sebepten büyüktü.
El ele yürürdüm Allah'la (hayallerimde).
Haşa!
Haşa derdi annem,
Allah'la geçirdiğim vakitleri anlattığımda.
Dünyanın en günahkâr insanı olurdum,
Utancımdan yere eğdiğim başımla.
Günahlar da artıyormuş,
Kumbaradaki paralar gibi.
Cehennemle tanıştım o yaşlarımda.
Hayallerime kaçıp beraber vakit geçiremeyeceğim kadar yüceydi Allah.
Bağırıp çağırmak istedim ama,
Hakkım yoktu buna.
Yaşamak bir kez daha anlamsızlaşmıştı.
O vakitler,
Toprağa hiçbir sevileni vermediğimden olsa gerek,
Ölümle tanışmamıştım.
Hayallerimde farklı bir yolla kaçmıştım.
Değil abim,
Kaybolunca ben bile beni bulamadım.
Hatırlıyorum,
Dinliyordum..
Kim sızdırmıştı şiiri hayatıma,
O yaşlarımda?
Kim kıymıştı bana?
Ben doğarken ilk susmayı öğrenmişim,
Sonra anneme bakmayı.
Tabii, hatırlamıyorum o kadarını.
Doğum lekem benden daha çok şahittir hayatıma.
Ben bir abdal,
Aklı hep havada.

⁰¹'¹⁰'²⁰²⁵