Yalpalayarak ilerlediğim yollardayım
Boşvermişliğin en üst raddesinde
Bıkkınlığın verdiği oflamadayım
Kabuğunu kıramamış bir kuş
İlk adımlarını atamamış bir yavru
Bir yudum su da bile yaşayabilecekken çölün ortasına düşmüş balık
Kışın en soğuk vaktin de açmaya çalışan gül
Şehrin göbeğinde otlanmaya çalışan bir koyun
Bunlardır beni anlatacak durumlar
Yaşamın ortasında en diri en heyecanlı yerinde hayatın anlamsızlığını öğrenmiş bir yüz ifadesi
Yorgunluğa iyi gelmese de mecburiyetten alınmış 3 5 derin soluğum ben
Ne ellerim uzanıyor tutunmaya
Ne dizlerim kaldırıyor artık bu yükü
Son çırpınışlarım sadece mahcubiyetten
Yetememezlik ürkütüyor beni
Üzerime kurulmuş beklentiler, umutlar, meraklar yoruyor beni
Kendim için yaşamayı unutturan
Acıya, umuda, mutluluğa, pişmanlığa tatmin olmadan verilen yükleri taşımakla mükellef bir hamalım ben
Tek umudu, bu yükü bırakacak bir yer bulmak
olan bir hamalım ben
Adımlarını yarına atamayan
Şimdi ye mahkum
Gözleri gökyüzü görmemiş
Elleri kesik
Yüzü ürkek
Hayal kur denince daha iyi hamal olmayı hayal eden
Hiç bir şeyin farkına varamayan, varmak istemeyen, varınca ne olacağını bilen bir hamalım ben
Kayıt Tarihi : 28.1.2024 00:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!